Kemiksiz Çekiç Parmağın Splintleme ve Perkütan Pinleme Tedavileri: Retrospektif Klinik Çalışma

Abstract

Amaç: Çekiç parmak ortopedi pratiğinde sıkça karşılaşılan tendon yaralanmasıdır. Bu çalışmada kemiksiz çekiç parmak tanısı alan hastalarda uyguladığımız Kirschner teli (K-teli) ile perkütan pinleme ve splint uygulamasının klinik sonuçları retrospektif olarak karşılaştırıldı. Araçlar ve Yöntem: Çalışmaya 2011-2020 tarihleri arasında yaralanmanın ilk 7 gün içerisinde distal interfalengeal eklem bozukluğu olan 81 hasta dahil edildi. Ekstansiyon splinti 42 hastaya K-teli ile perkütan pinleme ise 39 hastaya uygulandı. Klinik değerlendirme Crawford değerlendirme kriterlerine göre yapıldı. Bulgular: Ortanca takip süresi splint grubunda 17 ay iken, K-teli grubunda 16 ay idi (p=0.632). Her iki grupta gözlenen komplikasyonlar (p=0.107) arasında anlamlı bir fark yoktu. Her bir gruptaki ekstansiyon kaybı derecesindeki azalma ise istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.001 ve p<0.001). Tedavi öncesi ve sonrası ekstansiyon kayıpları arasında splint ve K-teli grubunda (sırasıyla; p=0.522 ve p=0.085) anlamlı bir fark bulunmadı. Tedavi bitiminde fleksiyon derecesi splint grubunda daha fazlaydı ve aralarındaki fark anlamlıydı (p<0.001). Gruplar arasında Crawford değerlendirme kriteri dağılımına göre anlamlı bir fark tespit edilmedi (p=0.859). Sonuç: Sonuç olarak çekiç parmak tedavisinde konservatif ve cerrahi yaklaşım sonuçları başarılı ve benzerdir. Hastalara her iki tedavi seçeneği de sunularak uygulanabilir.