Revizyon Total Kalça Artroplasti Cerrahisinde Çıkık Önlenmesi için Prolen Mesh Kullanılan Hastaların Sonuçları

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, revizyon total kalça artroplastisi sırasında çıkık riskini azaltmak için polipropilen mesh kullanımını değerlendirmektir. Çalışma, polipropilen meshin ortopedik cerrahideki yenilikçi uygulamasını, stabiliteyi artırmadaki potansiyel faydalarını ve ameliyat sonrası erken dönemde çıkık oranlarını düşürmedeki rolünü vurgulamaktadır. Yöntem: Çıkık riski yüksek olan hastalar bu çalışmaya dahil edilmiştir. Cerrahi yaklaşım, yumuşak dokuları yeniden yapılandırmak ve eklem stabilitesini artırmak için polipropilen mesh uygulanmasını içermektedir. Yaş, cinsiyet, cerrahi yaklaşım, takip süresi ve ameliyat sonrası komplikasyonlar gibi parametreler analiz edilmiştir. Model üzerinde in vitro olarak zorlayıcı hareketler ile kalçanın stabil olduğu gösterilmiştir. Bulgular: Polipropilen mesh kullanımı, çıkık riski yüksek olan hastalarda çıkık oranlarında önemli bir azalma göstermiştir. Ayrıca, mesh yumuşak dokuların yeterli düzeyde güçlendirilmesini sağlamış ve kalça ekleminin stabilitesini artırmıştır. Mesh içerisine dokuların olumlu bir şekilde entegre olduğu ve enfeksiyon oranlarında anlamlı bir artış olmadığı gösterilmiştir. Sonuçlar: Polipropilen mesh, revizyon total kalça artroplastisinde çıkıkların önlenmesi için uygun maliyetli, erişilebilir ve yenilikçi bir çözüm sunmaktadır. Bulgular, bu materyalin daha geniş uygulamalarının kalça revizyon ameliyatlarında daha iyi sonuçlar sağlayabileceğini göstermektedir. Mesh tasarımında ve malzeme kompozisyonunda gelecekte yapılacak ilerlemeler, etkinliğini ve entegrasyonunu daha da artırabilir. Anahtar Kelimeler: Revizyon Total Kalça Artroplastisi, Polipropilen Mesh, Çıkık ÖnlenmesiPurpose: The aim of this study is to evaluate the use of polypropylene mesh to reduce the risk of dislocation during revision total hip arthroplasty. The study highlights the innovative application of polypropylene mesh in orthopedic surgery, its potential benefits in enhancing stability, and its role in reducing early postoperative dislocation rates. Method: Patients at high risk of dislocation were included in this study. The surgical approach involved the application of polypropylene mesh to reconstruct soft tissues and improve joint stability. Parameters such as age, gender, surgical approach, follow-up duration, and postoperative complications were analyzed. Additionally, in vitro tests demonstrating challenging movements were performed on a model. Results: The use of polypropylene mesh significantly reduced dislocation rates in high-risk patients. Furthermore, the mesh facilitated sufficient reinforcement of soft tissues and improved the stability of the hip joint. It was observed that tissues integrated positively into the mesh, and there was no significant increase in infection rates. Conclusions: Polypropylene mesh offers a cost-effective, accessible, and innovative solution for addressing dislocations in revision total hip arthroplasty. The findings suggest that its broader application could lead to improved outcomes in hip revision surgeries. Future advancements in mesh design and material composition could further enhance its efficacy and integration. Keywords: Revision Total Hip Arthroplasty, Polypropylene Mesh, Dislocation Prevention