Eli Hirsch’in Özdeşlik Görüşü: Türler, Süreklilik ve Sağduyu

Abstract

Tür kavramlarının doğası, bu kavramların nesnelere uygulanma kuralları ve nesnelerin zaman içinde varlıklarını sürdürerek özdeşliklerini koruma biçimleri önemli bir felsefi sorun oluşturmaktadır. Eli Hirsch bu sorunu, özdeşlikle ilgili metafizik tartışmaların sıklıkla dışarıda bıraktığı sağduyu ve gündelik dil pratiklerini de göz önüne alarak ele alır. Hirsch’e göre bir nesnenin özdeşliği, büyük ölçüde hangi tür altında kavrandığıyla ilişkilidir. Hirsch’in özdeşlik ve tür kavramlarıyla ilgili geliştirdiği kuramının en önemli yönü, özellikle sıkı ve kurucu özdeşlik arasında yaptığı ayrımdır. Bu doğrultuda, bu çalışma onun Leibniz Yasası'nın katı yorumlarından kaynaklanan ikilemleri aşmak için tutarlı bir yaklaşım geliştirdiğini göstermeyi amaçlamaktadır. Ayrıca bu çalışmada Hirsch'in tür kuralının yetersizliklerine ilişkin görüşü ve devamlılık ilkesinin bu eksiklikleri nasıl giderdiği açıklanacaktır. Hirsch'in kuramının, bir nesnenin izlediği yolun, sağduyu ile tutarlı bir şekilde ve varolanları yersiz bir şekilde çoğaltmadan, bir tür kavramı altında zaman içinde izlenmesine olanak tanıdığı savunulacaktır.