İmplant Üstü Metal Seramik Restorasyonlarda Farklı Altyapı Üretim Yöntemlerinin Marjinal Uyuma Etkisinin Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Çalışmamızın amacı döküm, milling, indüksiyon ve millingve sinterleme yöntemleri ile üretilen metal-seramik restorasyon altyapılarını marjinal uyum açısından karşılaştırmaktır. Materyal ve Metot: Marjinal uyumun değerlendirilmesi için 40 adet implant analog ve dayanaklarının akrile gömülmesiyle örnekler hazırlandı. Döküm, milling, indüksiyon ve milling ve sinterleme yöntemleri ile üretilen 10'ar adet metal altyapıda; altyapı sonrası ve porselen uygulaması sonrası implant dayanaklarının çevresinde stereomikroskop kullanılarak 12'şer ölçüm yapıldı. Marjinal aralık değerlerinde normal dağılım varsayımı tüm yöntemlerde sağlanmadığından parametrik olmayan testlerden Kruskal Wallis analiziyle istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: En düşük ortalama marjinal aralık değerleri milling yöntemi ile üretilen restorasyonlarda gözlendi ve diğer tüm yöntemlerle arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,001). Sonuç: Çalışmamızda elde edilen sonuçlar doğrultusunda milling yöntemi, marjinal uyum bakımından döküm, indüksiyon ve milling ve sinterleme yöntemine göre daha başarılı bulunmuştur. Anahtar kelimeler: CAD/CAM; marjinal aralık; metal-seramik restorasyonlar.Aim: The aim of this study was to compare the metal-ceramic frameworks prepared by casting, milling, induction casting and milling and sintering methods in the term of marginal adaptation. Material and Method: Forty implant abutments were placed into dental acrylic to evaluate marginal adaptation. Following the fabrication of metal frameworks prepared by casting, milling, induction casting and milling and sintering (n=10), twelve marginal measurement were recorded from around each implant abutments respectively after the fabrication of framework and porcelain application by using stereomicroscope. Statistical analysis of marginal gap measurements was evaluated by nonparametric test Kruskal Wallis analysis because of the abnormal variance range. Results: The lowest marginal gap values were observed on restorations prepared by milling which was found to be significantly different (p<0.001) when compared to other methods. Conclusions: According to the results of marginal adaptation, milling method was found to be more successful when compared to casting, induction casting and milling and sintering methods. Keywords: CAD/CAM; marginal gap; marginal fit; metal-ceramic restorations.