Monolitik Zirkonyada Yapılan Oklüzal Uyumlamalar Sonrasında Oluşan Yüzey Pürüzlülükleri ve Renk Değişimleri Üzerinde Farklı Polisaj Sistemlerinin Etkilerinin İncelenmesi

Abstract

Amaç: Bu tez çalışmasının amacı, monolitik zirkonyaya klinik uyumlamayı taklit etmek için yapılan aşındırma işlemi sonrası uygulanan farklı polisaj sistemlerinin, materyalin yüzey pürüzlülüğü ve renk değişimi üzerindeki etkilerini incelemektir. Materyal ve Metot: Çalışmada, presinterize A2 renkli monolitik zirkonya blok (DD Bio ZX2 color, Dental Direkt GmbH, Almanya) kullanıldı. Örnekler CAD/CAM teknolojisi ile üretildi. Glaze işlemi sonrası örnekler beş gruba ayrıldı (n=13) ve başlangıç renk ölçümü spektrofotometre (SpektroShade, MHT Optic Research, İsviçre) ile yapıldı. Kontrol (K) grubu hariç diğer örnekler ince taneli elmas frez (837LF FG 014, Meisinger, Almanya) ile aşındırıldı. Ardından dört farklı polisaj sistemi (Grup E: EVE Diacera Twist, Grup SC: Shofu Ceramaster Coarse- Ceramaster, Grup SD: Shofu Direct Dia, Grup U: Ultradent Daimond Polish Mint) uygulandı. İkinci renk ölçümleri yapılarak ΔE00 değerleri hesaplandı. Yüzey pürüzlülüğü AFM ile ölçüldü. İstatistiksel analizde Shapiro-Wilk, Levene, Tek Yönlü Varyans Analizi ve Tamhane Testi kullanıldı. Bulgular: Farklı polisaj sistemleri uygulanan örneklerin sonuç yüzey pürüzlülüğü değerleri arasında anlamlı farklar bulunurken (p<0.001), oluşan renk değişimleri arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p>0.05). Grup SD en yüksek yüzey pürüzlülük değerine sahipken, en düşük değer K grubunda gözlemlenmiştir. En yüksek ortalama renk değişim değeri (ΔE00) Grup E'de görülürken; en düşük ortalama renk değişim değeri Grup U'da görülmüştür. Sonuç: Simantasyon sonrası uyumlama yapılan restorasyonların polisajı için ağız içi polisaj sistemleri, glaze işlemi kadar etkili olmasa da klinik olarak kabul edilebilir değerler vermiştir. Anahtar Kelimeler: Monolitik zirkonya; Polisaj sistemleri; Renk değişimi; Yüzey pürüzlülüğü

Aim: The aim of this thesis is to investigate the effects of different polishing systems, applied after grinding procedures to simulate clinical adjustments, on the surface roughness and color change of monolithic zirconia. Materials and Methods: In this study, presintered A2-colored monolithic zirconia blocks (DD Bio ZX2 color, Dental Direkt GmbH, Germany) were used. The samples were produced using CAD/CAM technology. After the glaze procedure, the samples were divided into five groups (n=13), and initial color measurements were made with a spectrophotometer (SpectroShade, MHT Optic Research, Switzerland). Except for the control group (C), the other samples were ground with a fine-grain diamond bur (837LF FG 014, Meisinger, Germany). Subsequently, four different polishing systems were applied (Group E: EVE Diacera Twist, Group SC: Shofu Ceramaster Coarse- Ceramaster, Group SD: Shofu Direct Dia, Group U: Ultradent Daimond Polish Mint). Second color measurements were made, and ΔE00 values were calculated. Surface roughness was measured using AFM. For statistical analysis, the Shapiro-Wilk test, Levene's test, one-way ANOVA, and Tamhane's test were used. Results: Significant differences were found in the final surface roughness values among the samples treated with different polishing systems (p<0.001), while no significant differences were observed in the resulting color changes (p>0.05). Group SD showed the highest surface roughness value, whereas the lowest value was observed in Group C. The highest average color change value (ΔE00) was observed in Group E, while the lowest average color change value was found in Group U. Conclusion: Intraoral polishing systems for adjustments after cementation provided clinically acceptable results, though less effective than glazing. Keywords: Color change; Monolithic zirconia; Polishing systems; Surface roughness