Çok Yüksek Trombüs Yükü Olan Enfarkt İlişkili Arterlerde Ultra Yavaş Alteplaz İnfüzyonu

Abstract

Amaç: Çok yüksek trombüs yükü (ÇYTY) distal embolizasyon, no-reflow ve majör olumsuz kardiyovasküler olaylar açısından akut miyokart enfarktüslü (ME) hastaların yüksek riskli bir alt grubunu oluşturur. Optimal tedavi stratejisinin belirsiz olduğu bu hasta grubunda, ultra yavaş alteplaz infüzyonu ile ertelenmiş stentleme (ES) stratejisinin etkinliğini ve güvenliğini değerlendirmeyi amaçladık. Hastalar ve Yöntem: Prospektif gözlemsel olarak tasarlanan bu çalışmaya 30 hasta alındı. Akut ME tanısıyla koroner anjiyografi yapılıp enfarkt ilişkili arterde (EİA) ÇYTY saptanan ve operatör tarafından ES stratejisinin uygun görüldüğü hastalara, antegrad akımın mevcut olması ve devam eden iskemik semptomların olmaması koşuluyla, yarı doz (50 mg) ultra yavaş (1 mg/sa) alteplaz infüzyonu verildi. Yip ve arkadaşları tarafından tanımlanan kriterlerden en az 2 tanesinin bulunması ÇYTY olarak tanımlandı. Kontrol anjiyografide TIMI trombüs derecesi, lüzum halinde yapılan stentleme sonrası no-reflow gelişimi, ayrıca periprosedürel majör (BARC 3 ve 5) ve minör (BARC 1 ve 2) kanama değerlendirildi. Bulgular: Kontrol anjiyografide TIMI derece 0, 1 ya da 2 trombüs görülmesi olarak tanımlanan protokol başarısı 26 (%86,7) hastada mevcuttu. Dört (%13,3) hastada kontrol anjiyografide TIMI derece 3 trombüs görüldü. On beş (%50,0) hastada stentleme ihtiyacı ortadan kalkarken, stentleme yapılan 15 hastanın yalnızca 1 tanesinde no-reflow gelişti. Majör kanama hiçbir hastada görülmezken, 6 (%20,0) hastada minör kanama görüldü. Sonuç: EİA'da ÇYTY saptanan akut ME hastalarında, antegrad akımın mevcut olması ve devam eden iskemik semptomların olmaması durumunda, yarı doz ultra yavaş alteplaz infüzyonu ile ES stratejisi etkin ve güvenlidir. Anahtar Sözcükler: Akut miyokart enfarktüsü, Alteplaz, Çok yüksek trombüs yükü, Ertelenmiş stentleme, No-reflowObjective: Very high thrombus burden (VHTB) constitutes a high risk subgroup of patients with acute myocardial infarction (MI) for distal embolization, no-reflow and major adverse cardiovascular events. We aimed to evaluate the efficacy and safety of a deferred stenting (DS) strategy with ultra slow alteplase infusion in this patient group in whom the optimal treatment strategy is uncertain. Patients and Method: This prospective observational study included 30 patients. Patients diagnosed with acute MI who underwent coronary angiography and were found to have a VHTB in the infarct related artery (IRA), for whom a DS strategy was deemed appropriate by the operator, were administered a half dose (50 mg) ultra slow (1 mg/h) alteplase infusion, provided that antegrade flow was present and ongoing ischemic symptoms were absent. VHTB was defined as the presence of at least two of the criteria described by Yip et al. On control angiography, TIMI thrombus grade, no-reflow development after stenting if necessary, and periprocedural major (BARC 3 and 5) and minor (BARC 1 and 2) bleeding were evaluated. Results: Protocol success, defined as TIMI grade 0, 1 or 2 thrombus on control angiography, was present in 26 (86.7%) patients. In four patients (13.3%), TIMI grade 3 thrombus was observed on control angiography. While the need for stenting was eliminated in 15 (50.0%) patients, no-reflow developed in only 1 of 15 patients who underwent stenting. Major bleeding was not observed in any patient, whereas minor bleeding occurred in 6 patients (20.0%). Conclusion: In acute MI patients with VHTB on IRA, DS strategy with half dose ultra slow alteplase infusion is effective and safe in the presence of antegrade flow and absence of ongoing ischemic symptoms. Keywords: Acute myocardial infarction, Alteplase, Very high thrombus burden, Deferred stenting, No-reflow