Ön Isıtma İşleminin Farklı İçerikli Fissür Örtücülerin Fiziksel Özellikleri, Su Emilimi ve Çözünürlüğüne Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ön ısıtma işleminin farklı içerikli fissür örtücülerin mikrosertliğine, yüzey pürüzlülüğüne, su emilimine ve çözünürlüğüne olan etkisinin in vitro olarak incelenmesidir. Materyal ve Metod: Çalışmada kullanılan materyaller; rezin içerikli Clinpro, Fissurit FX, Bis-GMA içermeyen rezin içerikli Helioseal F Plus ve cam iyonomer içerikli Riva Protect materyalleridir. 2 farklı ısıda (oda sıcaklığı ve 55±1℃), üretici firmaların doğrultusunda her bir deney grubunda 56 örnek (n=7) olacak şekilde, 2x6 mm boyutunda ve silindir şeklinde numuneler hazırlandı. Isıtma işlemi için Ena Heat cihazı, mikrosertlik ölçümü için Vickers cihazı, yüzey pürüzlülüğü için atomik kuvvet mikroskobu ve su emilimi ve çözünürlük ölçümü için ise ISO 4049 standardı kullanıldı. Gruplar arasındaki istatistiksel değerlendirmeler için tek yönlü ANOVA ve Tukey testi, her bir grup içindeki ısıtılmış ve ısıtılmamış numuneler arasındaki farkın istatistiksel değerlendirilmesinde t-testi kullanıldı Bulgular: Isıtma işleminin, tüm gruplardaki materyallerin mikrosertliğini anlamlı bir arttırdığı görülmüştür (p<0,05). Isıtma işleminin materyallerin yüzey pürüzlülüğüne olan etkisi incelendiğinde Clinpro ve Riva Protect'te anlamlı bir değişim görülmezken (p>0,05), Helioseal F plus ve Fissurit FX materyallerinin yüzey pürüzlülüğünde anlamlı bir düşüş görülmüştür (p<0,05). Su emilimi ve çözünürlük verilerinde ise Clinpro ve Riva Protect'te anlamlı bir değişim görülmüştür (p<0,05). Sonuç: Sonuç olarak, fissür örtücülere uygulanan ön ısı işlemi tüm materyallerde mikrosertlik değerlerini artırırken, yüzey pürüzlülüğü, su emilimi ve çözünürlük üzerinde materyalin içeriğine bağlı olarak değişikliklere yol açmıştır. Anahtar Kelimeler: fissür örtücü; mikrosertlik; ön ısı; su emilimi; yüzey pürüzlülüğüAim: The aim of this study is to investigate in vitro the effects of preheating on the microhardness, surface roughness, water sorption, and solubility of different fissure sealants with varying compositions. Materials and Methods: The materials used in this study were the resin-based Clinpro and Fissurit FX, the Bis-GMA-free resin-based Helioseal F Plus, and the glass ionomer-based Riva Protect. In line with the manufacturers' instructions, 56 cylindrical specimens (n=7) with dimensions of 2×6 mm were prepared for each experimental group at two different temperatures (room temperature and 55±1℃). The Ena Heat device was used for preheating, Vickers hardness tester for microhardness measurement, atomic force microscope for surface roughness measurement, and ISO 4049 standard for water sorption and solubility assessments. One-way ANOVA and Tukey's test were used for statistical evaluation of differences between groups, while the t-test was used to compare heated and unheated specimens within each group. Results: The preheating procedure significantly increased the microhardness of all materials tested (p<0.05). Regarding surface roughness, no significant change was observed in Clinpro and Riva Protect (p>0.05), whereas a significant decrease was noted in the surface roughness of Helioseal F Plus and Fissurit FX (p<0.05). In terms of water sorption and solubility, significant changes were observed in Clinpro and Riva Protect (p<0.05). Conclusion: In conclusion, the preheating process increased the microhardness of all fissure sealant materials tested, while its effects on surface roughness, water sorption, and solubility varied depending on the material composition. Keywords: Fissure sealant; microhardness; preheating; water sorption; surface roughness