İdiyopatik Ani İşitme Kaybında Odyogram Konfigürasyonunun Prognoza Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ani işitme kaybı (AİK) olan hastaların\rodyolojik konfigürasyonu, tedaviye başlama süresi, uygulanan\rtedavi, tedavi başarısı ve frekanslara göre kazanç dağılımının değerlendirmektir.\rGereç ve Yöntemler: Çalışmaya AİK tanılı 56 hasta\rdâhil edildi. Taburcu olduktan sonra 6. ay kontrolleri ve odyogramları\rbulunan hastaların, yaş, cinsiyet, işitme kaybının başlangıcı ile hastaneye\rbaşvuru arasında geçen süre, ilk başvurudaki odyogram tipleri,\rişitme kaybı dereceleri ve tedaviye en iyi-en kötü yanıt veren frekanslar\rdeğerlendirildi. Bulgular: İlk başvuruda en sık görülen konfigürasyon\r25 (%44,6) hastada düz tip, en az görülen konfigürasyon 8 (%14,3)\rhastada total tip bulundu. Hastaların 6. aydaki kontrol odyogram sonuçlarında\r35’inde (%62,5) orta ya da tam iyileşme gözlenirken,\r21’inde (%37,5) iyileşme saptanmadı. İşitme kazançları değerlendirildiğinde\r250, 500, 1.000 ve 2.000 Hz’te anlamlı derecede artış tespit\redildi. Yüksek frekanslarda (4.000 ve 8.000 Hz) işitme kazancı olmasına\rrağmen istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı. Sonuç: AİK’li hastalarda\rsteroid tedavisi sonrası odyogram konfigürasyonuna göre en iyi\rkazanç çıkan tipte, en az kazanç ise inen tipte olmuştur. İşitme kazancı\ryönünden, tedaviye başlama süresinin prognoz üzerine etkisi bulunmadı.\rUzun dönem sonuçlarının incelendiği çalışmalar prognostik faktörlerin\rbelirlenmesine katkı sağlayabilir.