Mukaddimetü’l-Cezerî’nin Muhtevası ve Metodu

Abstract

Bu makalede, İbnü’l-Cezerî’nin (ö. 833/1429) tecvid ilmine dair kaleme aldığı, “Mukaddimetü’l-Cezerî”, “Manzûmetü’l-Cezerî” ve “Mukaddime” gibi adlarla şöhret bulan eseri muhteva ve yöntem açısından incelenmiştir. Hacim olarak küçük fakat ele aldığı konular açışından geniş bir muhtevaya sahip olan söz konusu eser, telif edildiği dönemden itibaren büyük bir şöhrete kavuşmuş ve kıraat eğitim-öğretiminin temel kaynakları arasındaki yerini almıştır. Kütüphanelerde çok sayıda yazma nüshası bulunan eserin tahkik ve neşri yapılmış olup kıraat âlimleri tarafından üzerine birçok şerh yazılmıştır. Tecvid ilminin hemen bütün konularını ihtiva etmesi ve manzûm olarak kaleme alınıp hafızaya kolay yerleşmesi gibi sebeplerden ötürü birçok Kur’an talebesi tarafından da ezberlenmiştir. Eserde genel hatlarıyla, tecvid ilminin tanımı; harflerin mahreç ve sıfatları; vakf ve ibtidâ; mushaf’ta maktû‘ ve mevsûl olarak yazılan yerler ile müenneslik anlamını ifade etmekle birlikte kapalı tâ (ة) şeklinde değil de açık tâ (ت) olarak yazılan yerler vb. hususlara değinilmiştir. Bu çalışmada, Mukaddimetü’l-Cezerî’de yer verilen konular bir tasnife tabi tutularak müellifin, mevzuları izah ederken görüşlerini dayandırdığı âlimler ve eserler tespit edilmeye çalışılmıştır. Ayrıca İbnü’l-Cezerî’nin, konuları işlerken takip ettiği metot hakkında bilgi verilerek eserin tecvid ilmindeki yeri ortaya konulmaya çalışılmıştır.